مگو نامه!

به بزرگى خودتون ببخشین...

مگو نامه!

به بزرگى خودتون ببخشین...

این روزا

خوشحال میشم برام بگین این روزا که نت نیست روزاتونو چجورى میگذرونین

همیشه تصورم این بود که وابستگیم به گوشى در حدیه که قابل کنترله. الان که نت قطع شده باز هم همین حسو دارم. تمام غمم بابت اینه که هیچ کدوم از پادکستامو نمیتونم گوش بدم. و این واسه پیشرفتى که میخواستم بهش برسم خیلى بده. دارم میفهمم من از نت جز گاهى سرچ گوگل و مسائل علمى و گاهى عکس فرستادن و نهایتا پادکستام استفاده دیگه اى نداشتم. اما داره دیوونه م میکنه. اها اهنگ گوش دادن رو یادم رفت...

نظرات 3 + ارسال نظر
آویشن 30 آبان 1398 ساعت 04:09 http://dittany.blogsky.com

بیشتر فیلم دیدم و آشپزی کردم ، حوصله کتاب خوندن نداشتم چون نتونستم تمرکز کنم.
چقدر استفادت از اینترنت کم بوده برعکس من . من تقریبا ۲۴ کل روز موبایلم آنلاین بود ، البته نه اینکه همیشه تو تلگرام و اینستاگرام باشم نه ، این دو شبکه رو شاید تو این چند ماه اخیر به صورت میانگین روزی ۲ ساعت هم چک نکردم . یه دلیل وصل بودن همیشگی من به اینترنت اینه که جواب کمک دوستان و فامیل و بدم ، همین. که حالا روشش تغییر کرده به سمت تماس های تلفنی امیدوارم زودتر وصل بشه اینترنت و بتونیم به زندگی نرمال خودمون ادامه بدیم

منم خیلى با گوشى ور میرم اما زیاد کار خاصى نمیکردم باهاش انگار:))

ارمین 28 آبان 1398 ساعت 20:35

سلام من از تو بدتر تمام دل خوشی من این بود که وقتی از کلاس بر میگردم یه مطلب رندوم توی اینترنت سرچ کنم یا گاهی انیمه میدیدم یا کمیک میخوندم الان همه اش رفته و فکر نمیکنم هیچوقت دیگه اینترنت وصل شه
باورم نمیشه برگشتیم به دوران وبلاگ نویسی

فکر نکنم هیچ وقت درست باشه
من که دلم روشنه
وگرنه دیوونه میشم:(

حلی 28 آبان 1398 ساعت 19:39 http://Khaneylimooie.blogsky.com

سلام، من این روزا خودمو با کتاب و فیلم خفه کردم،انگار دوس دارم اینترنت تا ابد قطع باشه

من نه اصلا. کاش زودتر وصلش کنن:(

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.