یه دوستى دارم.من فقط وقتى کسى دیگه نیس مى رم سراغش.اونم دقیقا به همین ترتیب:) دیشب اومد پیشم نذاشت بخوابم.صبح خواب موندم.امروز بهش پیام دادم بریم بیرون.از شهر خارج شده بود کلا:)) شانسه دیگه...
پ.ن : اما این جور دوستیا خوب نیس.احساس abuse شدن به آدم دست مى ده قشنگ...
پ.ن ٢ : بهش گفتم تلفست رو بگیر حتما خیلى حالت بهتر مى شه.رفته همه ى نسخه رو گرفته فقط تلفستش رو گفته نذارن براش.چرا؟؟؟ من واقعا سوال بزرگیه برام.چرا چیزى که من روش تأکید کردم رو نخرید؟؟؟ الان هم حالش خوب نیس.خوشحال نشم؟؟؟؟
پ.ن ٣ : اگر آلرژى دارین تلفست بخورین.خواب تقریبا اصلا نمى ده.حالتون هم خوب مى شه تضمینى.
پ.ن ٤ : خواستین هم نخرین:)) مد شده به حرف من کسى گوش نده:)
پ.ن ٥ : یه زمانى مى گفت وقتى من ناراحتم باید دوستم سریع بفهمه از رفتارم.اما خودش؟ احساس احمقانه اى دارم:)