٢٧٣

فقط یکى به من بگه که چطور بعضى آدم ها میتونن انقدررر آروم باشن همیشه؟؟!!

راستش میخواستم قدرى احساس بدبختى کنم :/ به خاطر حرفى که امروز استاد عزیزمون راجع به این مریضى غجیب و غریب خفیفم اعلام کردن.استرس!سم زندگى من که اتفاقا خودم عاملش هستم.که باعث میشم کوچیک ترین اتفاقاتى که اطرافم میفته برام مهم باشن.اون وقت کسى هم هست که روزش رو اینجورى تموم میکنه : "شبتون لبریز از آرامش یاد حضرت احساس..." و من حسودیم میشه.یا اصلا نمیدونم یه حسِ عجیبى که اسمش رو هم نمیدونم.یه حسى که فقط بهم میگه آرامش آرامش آرامش و دیگر هیچ:))