مگو نامه!

به بزرگى خودتون ببخشین...

مگو نامه!

به بزرگى خودتون ببخشین...

٢١٧ : وقتى که همه خسته اند!

دلم دل سیر کتاب خوندن میخواد.انقدر که از صبح تا شب یه کتابو تموم کنم.اما امان از امتحان:( امااان

+ فکر کنم کسایى که جنون میگیرن، به همین سادگى دچارش میشن.مثلا به همین سادگىِ لحظه هاى طولانى ى که دل به خواهشون نیست!به همین سادگى!آدما کم میارن.جا مى زنن.بعدش هم همه حسرت میخورند که "حیف!"

++ آدماى مجنون هم بد نیستنا.حداقلش این که قابل پیش بینى نیستن.

+++ آدماى مجنون را دوست.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد