١٩٣
انگار من و خواب با هم غریبه شده باشیم.آى فیل اِ هول این ماى هارت...انگار یه چسبى که منو وصل میکرد به این زندگى...... دیگه نباشه.
شاید ما آدما از خودمون زیادى انتظار داریم
اشکم هم درنمیاد....
سلام ارى جانم.آره قبول که من آدم لجبازى بودم.اما دنیا هم که کم لجبازى بلد نیست.نه که قصدم ناشکرى باشد!ارى جان.دوباره رفتم حرف هاى دوست گرام را خواندم.لبخندش!راستش حتى نوشتنش هم خوب نیست.اما میترسم از اعتماد کردن.از بازى هاى بچگونه ى این آدم ها.ما آدم ها!
هرچقدر هم که سعى کرده بودم با "ن" همدردى کنم و راه حل خوب ارائه بدم، اما از درون داشتم عُق میزدم همه ى حرف هایى را که داشتم.دلم میخواست شروع کنم به کندن موهام!دوست داشتم فریاد بزنم که من اصلا الان براى مشکل یک آدم دیگر وقت ندارم.و این که من اگر عاقل بودم که خودم دچار مشکل نمیشدم.
ارى جان.امشب فقط آغوش تو کم بود.که براى تموم این حس هاى جور و واجورم اشک بریزم.میدانى ارى عزیزم.حس میکنم زندگى ام شده ترکیبِ ناجورى از احساسات مختلف.همه ش حس و حس و حس.انگار فکر نمیکنم.انگار دوست ندارم فکر کنم.انگار...
ارى جانم.دلم خواست کسى مرا آنقدر دوست بدارد ، که پسرِ توى فیلم دخترک را.دلم خواست اشک چشم هاى یک آدم را ببینم براى درد خودم.
ارى عزیز من.آخ ارى جان.میدانى عقلم چه مى گوید.مى گوید برو کنار دریا.کنار ساحل دراز بکش.همین که اولین نسیم ، موهات رو با خودش برد، چشم هات رو ببند.به هیچى فکر نکن.به هیچ اتفاقى توى گذشته یا آینده.ببین ارى جان.عقلم هم حتى مى خواهد فکر نکنم.حس نکنم!
ارى جان.میخواستم از بین این حرف ها، یه حس خوب جدا کنم براى این لحظه.اما حس خوب من فقط توى این موسیقى خلاصه مى شود.که حتى رغبتى براى آپلودش ندارم
ارى جان.از اتاقم متنفرم.از احساسات گذشته ام نفرت دارم.اصلا همیشه باید حرف، حرف من باشد.من دوست دارم همه چیز مثل قبلش باشد.درست نمیدانم کدام قبل!قبل...یا قبل تر...یا خیلى قبل تر...اصلا هر چى.دلم میخواست الان بیدار نباشم.اصلا الان باید بخوابم.حتى شده به زور!تو هم بخواب ارى جانم.هرچند نمیدانم چند هزار سال نورى از من فاصله دارى.اما بخواب.فردا که بشود...جفتمان یادمان مى رود امروز چقدر سخت بوده:) بخواب ارى جان من...
