شهرزاد توى یکى از این قسمت ها حرف خوبى به خواهرش زده بود.این که به هیچ کس تکیه نکن.به جز خودت!من هم دارم همه تلاشم رو میکنم.با این حال احتمالا تا یک ساعت دیگه تو تهرانى که تقریبا آدم آشنایى تویش نمانده از این سرش میروم به آن سرش.دنبال آدم هاى آشنا!!!خودم انتخاب کردم که اینجا تنها بمونم.و من همه ش به خودم میگم که "خوب مى شود.این هم میگذرد" اما این آهنگ لعنتى که میگوید "اِورى دِى ایت ویل رِین" همه ش دارد پخش میشود.و بعد از خوندن پست هاى یک وبلاگى، دلم میگیرد.و اشکم هم واقعا درمى آید.و واقعا تودِى ایتس رِینینگ...
اما باز هم فردا صبح خورشید لبخند میزند.آدم ها میروند سر کارشان.اتوبوس ها پر و خالى میشوند.اصلا شاید از سخت ترین حقایق روزگار این باشد که...اگر ما نباشیم هم "مى گذرد..."
برای بار نمیدونم چندم....میخوام بلند بگم قلمت و فکرت بی نظیره آسمان خوب........واقعا همذات پنداری عجیبی میکنم تو کلمه هات.......
+یادم افتاد به یه جمله ای که قبلا خونده بودم....نوشته بود:جایی که باید خودت شوت بزنی منتظر هیچ خدایی نباش که بیاد به جات شوت بزنه تا گل شه!!....در راستای همون حرف شهرزاد
+خوب باش بانو.....اگه تو خوب نباشی تعادل زمین به هم میخوره.....باور کن حرفمو....
لطف دارى آدم جان عزیزم:)))
+چه قشنگ:) شدیدا شدیدا شعارى به نظر میرسه.اما فقط به خودمون باید تکیه کنیم:(
+ دارم سعیم رو میکنم که خوب باشم.چه جمله قشنگى:))) چشم:) به فکر تعادل زمین هم هستیم.مرسى فاطمه جانممم:)))
:(
:((
نه چاره ایی نیس
به جز اینکه قبولش کتی
حقیقت همیشه تلخه
کلا چاره اى هم نیست.جز این حقیقت!
دتس رایت
اگر ما نباشیم هم "مى گذرد...