١٧٤ : تو را من چشم در راهم...:)

امتحانا دارن میگذرن...علوم پایه از اون دورا داره واسم دست تکون میده...احساساتم هم دارم دچار یک اختلال خودخواسته میکنم:) از اون طرف باید ٢ هفته دیگه به مدت یه ماه شمال باشم...و این حسى که اونجا دارم اذیتم میکنه.اینکه به جز خونواده...هیچ دوستى اونجا ندارم...مایه ى خجالت من ، میشه مایه ى دلسردیم...میخوام خودم باشم.با کسى که تعارف ندارم.دلم یه دوست خوب میخواد!!...تو همون شمال دوست داشتنى...که هر بار که میرم ، همه ش با هم باشیم... به روزگار و مشکلاتش فحش بدیم:)

اونى که باید میموند...نموند که باشه!نخواست.یا من نخواستم.یا اون حس غرورپندارى الکیش نذاشت...هرچى که بوده باشه.من تنهام...به اندازه ى تموم اون سالاى خوب بچگى که فکر میکردم دوستام واسه همیشه پیشم میمونن...

من خوبم:) خوشحالم:) من خیلى حالم خوبه:)

نهایتش اینه که ماشینو برمیدارم میبرم میگردونمش.با هم میگردیم تو شهر.با هم به دنیا فحش میدیم:) بهش میگم تو دلت آهنیه..اما لااقل وقتِ تنهایى همینجایى...پیش خودمى:)