این که آدم حساس باشه و از هر حرف کوچیکى ناراحت بشه، بیشتر از این که دیگران رو اذیت کنه، خود اون آدم رو آزار میده...به خاطر این که اتفاق معمولش اینه که اون آدم یا آدم هاى مقابل در نهایت به هیچ جاشون هم نیس که تو ناراحت شدى!این وسط خودت میمونى و این اعصاب خوردى ى که تو ذهنت هست!حالا جالبیش میدونین چیه؟این که من تا الانِ زندگیم ! هنوز این مسئله رو با خودم حل نکرده باشم......
میخواستم بنویسم آخخخخ بابای منم اینجوریه که دیدم خودتم اینجوری هستی. این مسیله رو با خودت حل کن، دخترم حل کن
خیلی ها دارن از این نقطه ضعفت سو استفاده می کننااااا، خیلی هاااا
بحث سوءاستفاده نیس مهندس جان
آدم خودش از درون داغون میشه
حالا من که دارم همه تلاشمو میکنم...
عادی بود
)
( این جمله بالا رو گفتم شاید بالاخره یک بار اولین جمله منو هم متوجه بشی
منظورم از این عادی بودن اینه که منم هنوز حلش نکردم و دقیقاً این اعصاب خوردی تا مدت ها همراهیت میکنه
تازه بدتر از این اینجاست که وقتی فراموش کردی سالها بعد یکهو بی دلیل به ذهنت خطور میکنه و باز هم ناراحت میشی
بالاخره متوجه شدم:دى
تقریبا عادیه اما آدم باید دلشو بزرگ کنه:(