وقتى بچه بودم، با صداى بلند گریه میکردم.از یک زمانى به بعد، این با صداى بلند گریه کردن برام تبدیل شد به خاطره...دقیقا از یه زمان مشخصى بود!که فکر کردم این شاید به معنى بزرگ شدن باشه مثلا!
امروز با صداى نیمه بلند گریه کردم.الان نفس گریه واسم مهم نبود.مهم این بود که دقیقا مثل بارون بهارى که یهو میاد و یهو میره بود.و خیلى هم آروم شدم.اصلا گریه کردن واقعا یه جادویى داره!اعتراف میکنم که تا حدودا یه ماه پیش ، این مسئله که انگار توانایى گریه کردن ندارم دیگر!، اومده بود تو فکرم.و واقعا هم گریه نمیکردم.اما این چند وقته حسابى از خجالت اون چند ساله دراومدم.یکى از میم ها میگفت به خاطر هر چیز الکى ى گریه نکن!اما من میگم حرف مفت زد.اتفاقا گریه واسه چیزاى الکیه!واسه وقتایى که فقط خودت حق رو به خودت میدى.گریه فوق العاده س.دقیقا مثل تخلیه ى الکتریکى میمونه:))
وقتى خودت رو به آب و آتیش بزنى که هیچ کس رو ناراحت نکنى !!! و اون وقت یکى با یه کلمه!! بر...نه به اعصابت...
خواهرجان!حالا بین این همه اتفاق، تو هم بشو درد روى درد...شکایت تو رو پیش کى ببرم دیگه؟به کى بگم!!!به کى؟؟؟؟:/
پ.ن : عاقا یه چیزى میگم خواهشا نظرتونو بگین!با این که تایید شده اما میخوام نظر شما رو بدونم که موافقین که مردها! قشنگ یه ٥-٦ سالى دیرتر از خانوم ها به بلوغ عقلى میرسن؟؟؟؟
من نمی دونم چرا بعضیا گریه رو نشانه ضعف می دونن؟؟؟؟ من تو بچگیم خیلییییی واسه مامانم از مدرسه گله می کردم و گریههههه اونقدرا بد نبود!!! ولی تو نوجوونی هرررر باری که گریه می کردم و به هر دلیلی بابام خیلی بد برخورد می کرد انگار که گریم نشونه شکسته!!!! از اون سنها به بعد دیگه هیچچچچ وقت جولوی اعضای خونوادم گریه نکردم!
بگذریم. واقعا گریه درمان درده بعضی وقتا و نیازه، دلیل هم نمی خواد، چه الکی چه غیر الکی! واقعا اعصابو آروم می کنه و آدم رو ریست می کنه
چقدددد چرت و پرت گفتم
با نظرت تو پ ن موافقم، ولی این یه میانگینه! یعنی قرار نیست هرررر دختری از هررررر پسری که هم سنشه زودتر به بلوغ عقلی برسه، خیلیی از دخترا هستن که تو ۲۰ سالگی هم حتی مثل یه بچه ۱۶ ساله رفتار می کنن. اینی که گفتی عملا یه جور میانگینه
منم خیلى وقته جلو اعضاى خانواده گریه نکردم...چون همین دیگه!آدم تصور میکنه نشونه ى ضعفه.
اما آدمایى که کلا نمیتونن گریه کنن همیشه یه چیزیو گم کردن...مریض میشن!
درسته اما در کل در نظر بگیریم همین طوریه هااا.خانوما زودتر عاقل و منطقى میشن!!!:))) به افتخار خودمون
اما بزار این رو بگم یک مذکر هیچوقت به بلوغ عقلی نمیرسه. همیشه همون بچه ایی هست که بود. پسری که مادرش تر و خشکش میکنه و بعد همسرش باید این کار رو براش بکنه.
در مورد گریه هم موافقم ادم سبک میشه. مخصوصاً گریه هایی که با هق هق میاد و نفست بالا نمیاد.
نه حالا که کاملا نرسه به بلوغ عقلى!
اما خلاصه دیرتر میرسه...
یعنى قشنگ یه ٥-٦ سالى عقبن آقایون(حداقل تا یه سنى!!):دى
آخ آخ گریه عالیه...:)