یا پزشکی یا مرگ؟؟؟شوخی میکنی!!!

خیلی ها هستند که علاقه ی شدیدی دارند به این که پزشک! بشوند(در درجه ی اول دانشجوی پزشکی البته).بعد احتمالا با خودشان فکر می کنند که چه حالی دارد به آدم بگویند آقای دکتر یا خانوم دکتر!اولا که خدمت خانم های عزیز بگویم که بنا به یک قانون نانوشته همسران پزشکان به "خانوم دکتر" تعبیر می شوند(حتی اگر دیپلم داشته باشند مثلا!)پس زحمات کسانی که تنها علاقه شان شنیدن این واژه است در همین ابتدای کار به چیز رفته است.من توصیه میکنم اگر تنها دلیل رفتنتان به این رشته این واژه است ، تنها اکتفا کنید به همان دیپلمتان و نهایتا به دنبال یک آقای دکتر بگردید..البته این نظر خلاف دیدگاه های فمنیستی بنده است اما واقعا اگر تنها انگیزه تون همینه شدیدا توصیه می شود...از این ها که بگذریم ، بعد از یک مدت نه چندان مدیدی که از قبولی شما در این رشته ی مقدس بگذرد ، دیگر انقدر لفظ "دکتر" را از غریبه و آشنا شنیده اید که گوشتان خسته شده و اگر تنها انگیزه تان همین بوده باید باقی نزدیک به یک دهه درس خواندنتان را بی هیچ انگیزه ای بگذرانید و این ها...این ها به کنار.همان باانگیزه هایش هم آن وسط کار کم می آورند.خلاصه این که یک فکری به حال انگیزه تان بکنید حتما.که مثل چیز توی گل گیر نکنید بعدا تر ها.باور کنید اگر بنده دانش امروزم رو از این رشته قبلاترها داشتم احتمالا به هیچ صراطی مستقیم نمیشدم و در نهایت مهندسی چیزی میشدم.اما خب نشد که بشه.و مثل خیلی های دیگر از همکلاسی های عزیز ، ما هم ناکام ماندیم و این ها.حالا خیلی بد هم نشده.میگویند پزشک ها پولدار میشوند در آینده.اما این جا لطفا دقت بفرمایید که ما 2 نوع از آینده را میشناسیم.کوتاه مدت و بلندمدت.کوتاه مدت را که بیخیال.شما به همین که می توانید برای بچه هایتان در آینده خانه ی لوکس و این ها بخرید دلتان را خوش کنید.وگرنه در جوانی تان احتمالا پول قلنبه ای دستتان را نخواهد گرفت.مثلا شما فکر کنید که یک اینترن که در واقع حداقل حداقل 6 سالی درس خوانده در کشور ما فقط 200-300 تومانی در ماه حقوق میگیرد.حالا این را بگیرید بروید تا آن جا که بلافاصله بعد از گرفتن مدرکتان احتمالا حداقل یک آدمی را ملاقات خواهید کرد که بهتان بگوید "عمومی که به درد نمیخورد" و این ها.بعد در همان لحظه اگر سکته ی قلبی را رد بفرمایید احتمالا به فکر رزیدنتی می افتید.اما زهی خیال باطل که اول باید 2 سال به دولت خدمت کنید.البته در این 2 سال اگر بروید یک جای دور دور احتمالا میتوانید پول قلنبه ای ردبیاورید.پس این جا لااقل یک چیزی نصیبتان می شود.اما بعد از این که این 2 سال هم گذشت اگر با سن نرمال وارد دانشگاه شده باشید ، تازه میشود 27 سالتان.حالا میتوانید بخوانید برای رزیدنتی و این ها.حالا تازه یک مسئله ای مهم میشود احتمالا برای دخترخانوم ها.این که اگر آدم کمال گرایی باشید احتمالا دوست خواهید داشت که وارد رزیدنتی شوید و بعد ازدواج کنید.البته اگر قبلا زرنگی نکرده باشید!!!!؟ و رینگ استریت نشده باشید(البته آدم میماند که واقعا کار خوبیست آدم رینگ استریت بشود یا نه)) اما خلاصه این که حالا فرض بگیریم اصلا ازدواج هم کردید ، بعد از آن هم باید 4 سالی برای رزیدنتی بخوانید(حالا کمی کمتر یا بیشتر)بعد تازه میشوید پزشک متخصص.در 31 سالگی....من کاری به ادامه اش ندارم چون جدا نمیدانم بعدش چه خواهد شد واقعا.اما خودتان در نظر بگیرید و ببینید اگر واقعا تحمل این زندگی را دارید بیایید به این رشته ی مقدس! و گرنه بی هیچ تعصبی به رشته ام ، بهتان توصیه ی اکید میکنم که بروید دندان پزشکی ی چیزی بخوانید.بلکه رستگار شوید.برای اطلاعتان هم میگویم که دندان پزشک ها 6 سال تحصیل میکنند با واحدهای بسیار آسان تر و بعدش هم  بلافاصله میتوانند شروع کنند به کار و پول و .....داروسازها هم که بعد از 4 سال درس خواندن و در واقع در دوران دانشجوییشان میتوانند در یک داروخانه ای استخدام شوند و پول و ...خلاصه این که فکرهایتان را بکنید.و در کنار این ها با این تفکرات جدید رایج در جامعه به فکر چاقو خوردن و این ها باشید.که پس فردا زبانم لال بعد از 20 سال کار شرافتمندانه مثلا یک بچه ی 12 ساله نزند بیخ گلویتان شاهرگتان را نابود کند مثلا...

خوش باشید..