سلام اری جانم
خیلی وقت هست که برایت نامه ننوشتم
شاید بیشتر از دو سه سال باشد نمیدانم
اری عزیزم
زندگی این روزها متاسفانه چیزی برای گفتن ندارد
مراوده م با ادم ها خیلی کم است
در حدی که دلم برای معاشرت انسانی تنگ میشود
اما یک چیزی را فهمیده ام
این که ادمیزاد به امید زنده است. بله… امروز که امید دیدار خانواده و بعدش دیت ناگهانی رو داشتم این رو فهمیدم. فهمیدم که وقتی امید دارم میتوانم سر کار به مقاله نوشتن فکر کنم. میتوانم ریلیتی شو زرد پلی کنم و پرونده ها رو بنویسم. خلاصه میتوانم زندگی کنم
اری جانم
دلم برایت تنگ شده بود
خوشحالم که دوباره اشتی کردیم
اینجا فضای امن من بوده و خواهد بود. مرسی که ارامش بخشش میکنی^_^